چه طرفدار سبک های پیچیده این بانو باشید چه نباشید میراث مهمی از زاهاحدید در معماری وجود داره که غیر قابل انکاره. در این مقاله به زندگی و کار شگفت انگیز زاها حدید، معماری که طرح‌های نوآورانه‌اش نشانه‌ای بر جهان معماری گذاشت، نگاه میکنیم.
زندگی و شغل ابتدایی
زاها حدید در ۳۱ اکتبر ۱۹۵۰ در بغداد عراق به دنیا آمد و در دانشگاه آمریکایی بیروت لبنان، ریاضیات تحصیل کرد. در سال ۱۹۷۲، حدید به لندن رفت تا در انجمن معماری تحصیل کند، جایی که با معماران الیا زنگلیس و رم کولهاس آشنا شد و بعدها با آن‌ها همکاری کرد. در سال ۱۹۷۹، حدید شرکت خود را با نام معماران زاها حدید (ZHA) در لندن تأسیس کرد.
شهرت جهانی
در سال ۱۹۸۳، حدید با طرح برنده‌ای برای یک مرکز تفریحی و گردشگری در هنگ کنگ، شهرت جهانی کسب کرد. این طرح نمایشی “آسمان‌خراش افقی” را که به شکل پویا به سمت پایین از یک مکان کوهستانی نزول می‌کند، داشت.
تفکر و اندیشه
با الهام از کازیمیر مالویچ و سوپرماتیست ها (والاگرایی یا ساختارگری ناب)، طرح های هندسی تهاجمی حدید با تکه تکه شدن، بی ثباتی و حرکت مشخص می شد. او غالباً با جنبش معماری «دیکانستراکشن (ساختارشکنی)» همراه بود.
پروژه های معروف
مرکز فرهنگی حیدر علی اف
یک مجموعه فرهنگی در باکو، آذربایجان است. یک مجموعه ساختمانی به مساحت ۵۷۵۰۰ متر مربع که به دلیل معماری متمایز و سبک روان و منحنی‌وار که از زوایای تیز دوری می‌کند، مشهور است.
موزه ماکسی
موزه ملی هنر و معماری معاصر ایتالیا است که در رم، ایتالیا واقع شده است و تمام عقاید و باورهای زاها حدید در این ساختمان هم دیده میشود.
زاها حدید در سال 2004 به اولین زنی تبدیل شد که جایزه معماری پریتزکر (Pritzker) را دریافت کرد.
پروژه های ناتمام
با اینکه ایده های این بانو نوآورانه و جدید بود، بسیاری از طرح ها از دهه 1980 و اوایل دهه 90 محقق نشده باقی ماندند. از این میان می توان به Kurfürstendamm در برلین (1986)، مرکز هنر و رسانه دوسلدورف (1992-1993)، و خانه اپرای خلیج کاردیف (1994) در ولز اشاره کرد که کانسپت و اسکیس این پروژه ها را به ترتیب در میبینید.
Kurfürstendamm
مرکز هنر و رسانه دوسلدورف
خانه اپرای خلیج کاردیف
میراث زاها حدید
زاها حدید معماری را برای دوران مدرن تغییر شکل داد، موانع را شکست و الهام بخش نسل های آینده بود. میراث این بانو فراتر از ساختمان های اوست. این چشم انداز بی باک، طرح های نوآورانه، و تعهد تزلزل ناپذیر او به پیش بردن مرزهای معماری به ما یادآوری می کند که خلاقیت هیچ حد و مرزی نمی شناسد.
