مفهوم آسمان‌خراش در اواخر قرن نوزدهم، به دلیل رشد سریع شهرها و نیاز به استفاده کارآمدتر از فضا، پدیدار شد. آسمان خراش‌های اولیه معمولا ساختمان‌هایی با اسکلت فلزی و نماهای ساده بودند که برای به حداکثر رساندن استفاده از فضای داخلی و در عین حال امکان گسترش عمودی طراحی شده بودند.
اولین آسمان خراش :
ساختمان شرکت بیمه شیکاگو که در سال 1885 تکمیل شد، با 10 طبقه و 42 متر ارتفاع، به طور گسترده اولین آسمان خراش مدرن جهان در نظر گرفته می شود. چارچوب آهنی و فولادی آن باعث ایجاد ارتفاع و ثبات بیشتر بود. دو طبقه دیگر در سال 1891 اضافه شد که ارتفاع آن را به 55 متر رساند. متأسفانه، این ساختمان در سال 1931 تخریب شد و با ساختمانی حتی بلندتر فیلد با 45 طبقه جایگزین شد.
قرن بیستم :
اواخر قرن نوزدهم و مخصوصا با شروع قرن بیستم، آسمان خراش ها به تکامل خود ادامه دادند و آسمان خراش های بیشتری ساخته شدند که به برخی از آن ها اشاره میکنیم.
ساختمان تاکوما :
با قاب آهنی و فولادی پرچ شده توسط شرکت معماری Holabird & Root در شیکاگو ساخته شده است و در سال 1929 تخریب و جایگزین شد.
ساختمان معبد فراماسیونی شیکاگو :
یک آسمان خراش چند منظوره که در سال 1892 تکمیل شد، زمانی بلندترین در شیکاگو بود، ولی در سال 1939 تخریب شد.
ساختمان Rand McNally :
اولین آسمان خراش که تماماً با اسکلت فلزی ساخته شد و در سال 1889 تکمیل شد و در سال 1911 تخریب شد.
ساختمان American Surety :
با 91 متر ارتفاع در نیویورک، رکورد ارتفاع آسمان خراش های شیکاگو را در سال 1896 شکست.
نوآوری های پس از جنگ و سازه های فوق بلند
پس از جنگ جهانی دوم، نوآوری هایی مانند بتن مسلح، و آسانسورهای پیشرفته طراحی آسمان خراش را متحول کردند. دوران سازه‌های فوق بلند، با بناهای نمادینی مانند ساختمان امپایر استیت (1931) و برج سیرز (در حال حاضر برج ویلیس، 1973) شروع شد.
امپایر استیت
برج ویلیس
شگفتی های تکنولوژی امروز :
به سرعت به سمت جلو پیش می رویم و شاهد شگفتی های نفس گیر هستیم. معماران و مهندسان از مواد جدید، سیستم های انرژی کارآمد و طرح های نوآورانه استفاده می کنند. از برج خلیفه در دبی (۸۲۸ متر) تا برج شانگهای (632 متر)، این غول‌ها، خطوط افق را دوباره تعریف و هیبت را القا می‌کنند.
برج خلیفه
برج شانگهای
آسمان‌خراش‌ها راه طولانی ای طی کرده‌اند، از ساختمان ساده بیمه تا برج خلیفه شگفت‌انگیز. تکامل آنها منعکس کننده شهرهای در حال تغییر، فناوری و پیشرفت روزافزون انسان است.
